کشف قدیمی ترین نقشه از ستارگان

قدیمی‌ترین نقشه ستارگان توسط "هیپارکوس" (Hipparchus)، ستاره‌شناس یونان باستان در حدود ۱۲۹ سال پیش از میلاد تهیه شده است. این نقشه در آثار بعدی تنها از روی منابع شناخته شده بود؛ اما پژوهشگران، بخش‌هایی از یک دست‌نوشته باستانی را کشف کرده‌اند که معتبرترین نمونه تا به امروز است.

نوشته‌ها از بین رفته بودند؛ اما پژوهشگران با استفاده از روش‌های تصویربرداری توانستند انبوهی از اطلاعات نجومی باستانی را به دست آورده و بررسی کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانشمندان "مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه" (CNRS)، از دقت اندازه‌گیری‌های هیپارکوس نیز استفاده کردند و دریافتند که آن‌ها با آرایش ستارگان در ۱۲۹ سال پیش از میلاد مطابقت دارند. اگرچه فقط مختصات صورت فلکی "تاج شمالی" (Corona Borealis) خوانا هستند. در هر حال، حدس پژوهشگران این است که کل نقشه زمانی در صفحات بوده تا این که پاک شده و دوباره برای رونویسی متن باستانی استفاده شده است.

اطلاعات زیادی در مورد این ستاره‌شناس در دست نیست؛ به جز این که او در شهر نیقیه به دنیا آمد که شهری در منطقه بیتینی در ترکیه امروزی است و گفته می‌شود که او در رودس درگذشته است.

هیپارکوس، مطالب زیادی درباره کیهان نوشت و از فیلسوفان پیش از سقراط، "آریستارخوس ساموسی" (Aristarchus of Samos)، "اراتوستن" (Eratosthenes)، "ارشمیدس سیراکوز" (Archimedes of Syracuse) و همچنین، از منابع بابلی و مصری الهام گرفت.

تمام نوشته‌های او به جز یک مورد گم شده‌اند و فقط در گزارش‌های دست دوم، به ویژه در "المجسطی" (Almagest) نوشته بطلمیوس در قرن دوم پس از میلاد که قبلا قدیمی‌ترین نقشه کیهان تا به امروز بود و ۳۰۰ سال پس از مرگ هیپارکوس گردآوری شده است، ذکر شده‌اند.

تنها اثر باقی‌مانده، یک شعر نجومی است که صور فلکی ستاره‌ای را توصیف می‌کند و همچنین، اطلاعاتی که در مورد مختصات داده شده‌اند و با آنچه در سند کشف شده است، مطابقت دارند.

گزارش مجله "Nature" می‌گوید که منشا این نسخه خطی، صومعه ارتدکس یونانی "کاترین مقدس" (Saint Catherine) در شبه جزیره سینا در مصر است؛ اما بیشتر ۱۴۶ ورقه آن اکنون در اختیار "موزه کتاب مقدس" (Museum of the Bible) در واشنگتن دی‌سی است.

صفحات با مجموعه‌ای از متون سریانی مربوط به قرن دهم یا یازدهم پر شده‌اند‎؛ اما این نمونه یافت‌شده، "پالیمپسست" (Palimpsest) است. پالیمپسست، پوستی است که توسط کاتب از متن قدیمی‌تر پاک شده تا بتوان از آن دوباره استفاده کرد. این روشی برای صرفه‌جویی در مصرف کاغذ بوده است.

این دست‌نوشته در سال ۲۰۱۷ با استفاده از تصویربرداری چندطیفی که مانند یک سیستم اشعه ایکس برای دیدن متن عمل می‌کند، تجزیه و تحلیل شد.

پژوهشگران آمریکایی، از تمام ۴۲ صفحه در طول موج‌های مختلف نور عکس گرفتند و از الگوریتم‌های رایانه‌ای برای جست‌وجوی ترکیبی از فرکانس‌هایی استفاده کردند که متن پنهان را بهبود می‌بخشد. از ۱۴۶ صفحه، ۹ نمونه شامل نوشته‌هایی درباره کیهان بودند که دانشمندان معتقدند به قرن پنجم یا ششم بازمی‌گردند.

این اطلاعات نجومی، اسطوره‌هایی با منشا ستاره‌ای توسط اراتوستن و همچنین، بخش‌هایی از شعر معروف قرن سوم پیش از میلاد به نام "پدیده‌ها" (Phaenomena) را توصیف می‌کنند که توسط "آراتوس" (Aratus)، شاعر اهل سولی نوشته شده است و صورت‌های فلکی را برجسته می‌کند.

"پیتر ویلیامز" (Peter Williams)، کارشناس کتاب مقدس و مدرس زبان عبری در "دانشگاه کمبریج" (University of Cambridge) و یکی از پژوهشگران این پروژه جدید، در حال تجزیه و تحلیل ورقه‌ها طی دوره قرنطینه کووید ۱۹ بود که به یک متن رسید. به نظر می‌آمد که این متن، مختصات ستاره‌ها را توصیف می‌کند.

او که از این یافته هیجان‌زده شده بود، با "ویکتور گیزمبرگ" (Victor Gysembergh)، مورخ علم در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه تماس گرفت. او این قطعه را ترجمه کرد و دریافت که مختصات طول و عرض جغرافیایی صورت فلکی تاج شمالی، همراه با مختصات ستارگان شمال، جنوب، شرق و غرب آن است.

هنگامی که گیزمبرگ روش خاص بیان برخی از داده‌ها و دقت اندازه‌گیری‌هایی را دید که با قرار گرفتن ستاره‌ها در گذشته مطابقت دارند، مطمئن شد که این نقشه، قدیمی‌ترین نقشه است.

گیزمبرگ و همکارانش از داده‌های کشف‌شده استفاده کردند تا تأیید کنند که مختصات سه صورت فلکی دیگر شامل دب اکبر، دب اصغر و اژدها، در یک نسخه خطی لاتین جداگانه قرون وسطایی به نام "Aratus Latinus" نیز باید مستقیما توسط هیپارکوس ارائه شده باشد.

"ماتیو اوسندریور" (Mathieu Ossendrijver)، مورخ نجوم در "دانشگاه آزاد برلین" (FU Berlin) در بیانیه‌ای گفت: بخش جدید، این موضوع را بسیار واضح‌تر می‌کند. این کاتالوگ ستاره‌ای که یک نمونه تقریبا فرضی در ادبیات در نظر گرفته می‌شد، بسیار ملموس شده است.

پژوهشگران بر این باورند که فهرست اصلی هیپارکوس، مانند فهرست بطلمیوس، مشاهداتی را در مورد تقریبا همه ستاره‌های قابل مشاهده در آسمان شامل می‌شود.

از آن جا که تلسکوپ‌ها در آن زمان هنوز وجود نداشتند، گیزمبرگ باور دارد که این ستاره‌شناس یونان باستان احتمالا از یک لوله مخصوص موسوم به "sighting tube" استفاده کرده و ساعت‌های بی‌شماری کار می‌کرده است.

باشگاه خبرنگاران جوان فضای مجازی دريچه فناوری

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ستاره شناسی باستان شناسی قدیمی ترین نقشه شده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۲۶۲۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا ناسا نشانه‌هایی قطعی از حیات فرازمینی پیدا کرده است؟

ایتنا - بر اساس یک بررسی جدید، هیجان‌های اخیر در خصوص کشف نشانه‌هایی از حیات بیگانه در سیاره‌ای دور ممکن است نابجا‌ــ یا دست‌کم زودهنگام باشد.
طی هفته‌های اخیر، هیجان‌ها درباره یک سیاره‌ به نام کی۲‌ــ۱۸بی (K2-18b)، سیاره‌ای در فاصله ۱۲۵ سال نوری از زمین، افزایش یافت. پژوهشگران اواخر سال گذشته فاش کردند که احتمالا یک مولکول [حاوی نشانه] «حیات» را در آن سیاره مشاهده کرده‌اند.

از آن زمان، گمانه‌زنی‌ها و هیجان‌ها در خصوص آنچه ممکن است نشانه‌ای از حیات در سیاره‌ای دیگر باشد، افزایش پیدا کرده است. اما پژوهشگران هشدار دادند که این کشف و آشکارسازی «اتکاناپذیر» بود و برای تایید آنچه در این سیاره رخ داد، به تحقیق بیشتری نیاز است.

با این حال، اکنون پژوهشگران هشدار داده‌اند که این سیگنال آن قدر که در ابتدا به نظر می‌رسید، واضح نیست. این سیگنال با متان همپوشانی دارد و پژوهشگران فکر می‌کنند هنوز نمی‌شود این دو را از یکدیگر تشخیص داد و تفکیک کرد.

آن‌ها این کار را با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای انجام دادند که هم فیزیک و شیمی مولکول و هم جو احتمالی کی۲‌ــ۱۸بی را شبیه‌سازی می‌کرد. این مدل‌ها نشان دادند که برای اطمینان از اینکه این یافته واقعا وجود دی‌متیل سولفید یا دی‌ام‌اس را نشان می‌دهد، هیچ راهی وجود ندارد.

اما این یافته‌ها تنها ممکن است نشان دهند ما هنوز نشانه‌هایی از حیات [فرازمینی] را پیدا نکرده‌ایم، نه اینکه حیات بیگانه در کل وجود ندارد. دانشمندان در حال بررسی بیشتر این سیاره با ابزارهای دیگرند و قادر خواهند بود به طور قطعی ببینند که آیا آن مولکول در آنجا وجود دارد یا خیر.

این کار با استفاده از ابزاری انجام می‌گیرد که در آشکارسازی طول‌ موج‌های فروسرخ از ابزاری که در بررسی سال گذشته استفاده شد، بهتر است.

این تحقیق که در مقاله جدیدی با عنوان «گازهای گوگرد بیوژنیک به عنوان نشانه‌های زیستی در سیارات آبی معتدل زیر نپتونی» توضیح داده شده، در آستروفیزیکال‌ژورنال‌ لترز (The Astrophysical Journal Letters) منتشر شده است.